 |
Czerwiec 2017 |  |
||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Pn | Wt | Śr | Cz | Pt | So | N |
| 29 | 30 | 31 | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 1 | 2 |
| Data | 29.06.2017 18:00 |
| Miejsce | Centrum Aktywności Twórczej |
| Miejscowość | Ustka |
Wernisaż: 29.06.2017 / g. 18.00
zapraszamy na spotkanie i rozmowę z artystami biorącymi udział w wystawie do Centrum Aktywności Twórczej w Ustce // wstęp wolny Moderator: ad. dr Roman Lewandowski
Wystawa: 30.06 – 01.10.2017
Baszta Czarownic / al. F. Nullo 8 / Słupsk Centrum Aktywności Twórczej w Ustce / ul. Zaruskiego 1a
Wystawa ma z założenia zaprezentować odmienność funkcjonowania małych i wielkich narracji w domenie urbanistycznego organizmu. W realiach „wydarzeniowego nadmiaru” współczesne miasto jest dzisiaj areną oddziaływania opresyjnego bądź uniwersalizującego dyskursu władzy, który niejednokrotnie nie uwzględnia potrzeb bądź oczekiwań grup mniejszościowych, cząstkowych czy indywidualnych i najczęściej ma skłonność do zawłaszczenia dużych przestrzeni (space) oraz stabilizowania znaczenia. Z kolei narracje grup mniejszościowych są zwykle artykułowane w interwencjach realizowanych w miejscach (place) bądź nawet w punktach (point) i ich celem jest transformacja i/lub polisemia znaczenia. Na tym tle niezwykle interesująco przedstawia aktywność artystów, którzy dekonstruują zarówno miejsca antropologiczne (np. heterotopie), jak i nie-miejsca (pozbawione stałej tożsamości). W przeciwieństwie do rzeczników większościowych narracji posługujących się rytmem, ciągłością i odwołujących się do mitów założycielskich, artyści częściej sięgają do arytmii, retrospekcji i antycypacji. Figurami symptomatycznymi w dyskursie artystycznym często stają się budynki użyteczności publicznej, jak i miejsca wyparte bądź zapoznane. Wszystkie obrazowane miejsca i ośrodki są architektonicznym, estetycznym i funkcjonalnym wyrazem tożsamościowego etnosu i społecznego mythosu. Jednak dla grup mniejszościowych oraz artystów perspektywa ta może daleko odbiegać od oczekiwań mieszkańców i przybyszów, czemu wyraz dał m.in. Jim Jarmusch w swoim filmie Inaczej niż w raju. Jest to jedna z przyczyn, dla których artyści traktują obszar globalnej wioski jako potencjalną scenę.