Na ponad dwa miesiące w Muzeum Miasta Gdyni zagości wystawa malarstwa Konstantego Gorbatowskiego. Prace gdyńskiego surrealisty nie były prezentowane na Wybrzeżu od lat. Otwarcie wystawy zaplanowano w dzień jego imienin – 11 marca.
Retrospektywę twórczości plastycznej Konstantego Gorbatowskiego będzie można oglądać do 22 maja. Na dwóch piętrach wystaw czasowych w Muzeum Miasta Gdyni znajdzie się około 80 obrazów reprezentujących główne nurty tematyczne w twórczości gdyńskiego surrealisty. Wśród nich mało znane kartony malowane temperą, wyjątkowo liryczne, symboliczne i nastrojowe, które zapewniły sukces pierwszej indywidualnej wystawie Gorbatowskiego w sopockim BWA w styczniu 1959 roku.
Zaprezentowane zostaną także olejne portrety kobiet, które zaintrygowały sopocką publiczność podczas ekspozycji w 1960 r., okrzykniętej przez ówczesną prasę wystawą 100 kobiet. Zresztą kobiece ciało nie raz powraca na płótnach gdyńskiego surrealisty. W późniejszej twórczości można odnaleźć chociażby powracający motyw czerwonej, leżącej kobiety ukazanej w śmiałym skrócie, liczne akty, kompozycje tworzone na bazie zmultiplikowanych nóg i piersi czy wreszcie monumentalne postaci kobiece o orientalnych rysach, wtopione w uliczki miast.
W Muzeum Miasta Gdyni będzie można też zobaczyć oleje prezentujące charakterystyczne dla Gorbatowskiego fantastyczne miasta, rytmy i perspektywy. Ekspozycję dopełnią dokumenty, zdjęcia i korespondencja Gorbatowskiego wypożyczona ze zbiorów rodziny artysty.
W wywiadzie przeprowadzonym z Gorbatowskim przez L. Kosycarza, opublikowanym w „Głosie Wybrzeża” z 29.06.1967 r., sam artysta chyba najlepiej podsumował swój artystyczny program: „Malarstwo oznacza dla mnie generalną spowiedź. Musi być osobiste i co najważniejsze szczere, bo tylko w ten sposób można najpełniej wyrazić to, co się przeżywa, swoje nawet najintymniejsze tęsknoty, widziadła z pogranicza fantazji”.
Konstanty Gorbatowski urodził się 19 września 1914 w Kijowie. Studiował w PWSSP w Gdańsku w latach 1949–1954 u prof. Juliusza Studnickiego i Kazimierza Śramkiewicza, uzyskując w 1955 r. dyplom. Artysta mieszkał w Gdyni przy ul. Reja, a jego pracownia mieściła się przy ul. Kilińskiego. Wystawiał początkowo na Wybrzeżu (Sopot i Gdynia, 1957–63), następnie w Galerie Berheim w Paryżu, warszawskiej Kordegardzie (1965), Rabacie (1968, 1971), Paryżu (1968), Bourges (1968), Turynie (1969), Rzymie (1970, 1980), Detroit (1972), Nowym Jorku (1972, 1973), Casablance (1973, 1974, 1975), Mediolanie (1975), Kopenhadze (1975), Maribo (1975), Lyngby (1975), Sztokholmie (1975, 1981), Goteborgu (1976), Dusseldorfie (1977) i Wiedniu (1980). Szczególną popularność zdobył we Włoszech, gdzie nazywano go „romantycznym surrealistą”. Zmarł 29 września 1984 w Gdańsku. Obrazy artysty znajdują się między innymi w Muzeach Narodowych w Gdańsku, Szczecinie i Warszawie, Muzeach Okręgowych w Bydgoszczy i Toruniu, Muzeum Miasta Gdyni, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Rzymie, zbiorach królewskich w Maroku, kolekcjach prywatnych w Polsce, Francji, Danii, Szwecji, Włoszech i USA.
